Żywy różaniec

Międzynarodowy ruch religijny założony w XIX w. przez Pauline-Marie Jaricot. Ma charakter modlitewny, a jego celem jest wspomaganie misji.

Uczestnictwo w Żywym Różańcu polega na przynależności do grupy zwanej różą. Każda osoba z róży przez miesiąc odmawia jedną z tajemnic różańcowych. Pierwotnie róża liczyła 15 osób, obecnie zaś – po modyfikacji Różańca przez Jana Pawła II – 20 osób (ciągle jednak istnieją grupy modlące po 15 osób – według tradycyjnego układu różańca).

W Polsce ruch ten jest bardzo rozpowszechniony, przyjmuje też formy Podwórkowych Kółek Różańcowych Dzieci, Nieustającego Różańca Papieskiego czy Różańca Rodziców[. Na poziomie diecezji ustanawiani są w ramach „duszpasterstwa specjalistycznego” duszpasterze diecezjalni „Żywego Różańca”.